Eskiden lise mezunları direk memur olabilirdi. Daha o zamanlar Çatalağzı’ndan Zonguldak’a liseye giden bir elin parmağını geçmeyecek öğrenci vardı. Belediye onlar için minibüs kaldırırdı.
Babam her ne kadar ortaokul mezunu olsa da (Kastamonu öğretmen okulundan terk )mahallede memur olan belki de tek kişi idi. (Çoğu genelde esnaflık yapıyordu.) Herhalde kendisi gibi çocuklarının da memur olmasını istedi. Zonguldak Ticaret Lisesine giderken eve daktilo bile alınmıştı. Memur olmak için on parmak daktilo bilmek ayrıcalıklıydı.
Kızlarından biri daha yeni lise mezunu olur olmaz , 1979 yılında sınavda başarılı olup defterdarlığa memur olarak işe başladı.
Babamın gururunu anlatamam.
Tek dileği, kızlarının kendi hayatlarını kendi kurmaları idi.
1979 yılında Zonguldak’ta o zamanlar eski hükumet binası vardı. Hayal meyal hatırlıyorum ; Üst katı valilik ve defterdarlık , alt katı adliye ve nüfus müdürlüğü idi. Daha binanın önünde çocuk bahçesinin, golf sahasının olduğu yıllar.
Ablam Gönül Yılmaz işe sabah treni ile gider, posta treni ile dönerdi.
Eski lokomotifler zamanı. Kırmızı tren vardı.
Yine sabah işe gittiği günlerden birinde evden çıkıp 10 dakika sonra geri dönmüştü.
İhtilal olmuştu.
Meğer sokağa çıkma yasağı ilan edilmiş.
Öyle öğrenmiştik 1980 darbesini.
46 yıl . Neredeyse yarım asır.
Ablam işe girdiğinden bu yana 7 Cumhurbaşkanı, 18 başbakan ülke yönetimine gelmiş, geçmiş,
16 vali Zonguldak'a atanmış. Hatırladığım kadar ile ; işe başladığında Zonguldak Valisi Nevzat Ayaz idi. Sonra Galip Demirel atanmıştı.
Onun ile birlikte işe başlayanlar çoktan emekli oldu. Yerlerine işe başlayanlar bile emekli oldu.
Eşi (eniştem) Zonguldak Merkez Atölyesinden emekli olalı yıllar oldu. O halen çalıştı.
Defterdarlığın bir çok bölümünde görev aldı. Bazen maliyeci oldu, bazen kalem , bazen sekreter. Son 15-20 yıldır muhasebe şefi idi.
Zonguldak’ın emniyetinden, okul kadrolarına kadar maaşlar elinden geçti.
Sonradan üniversite mezunu oldu.
88 bin saat mesai, 11 bin iş günü. Hakkında ne usulsüzlük , ne hesap hatası yaptığını duymadık. Kalem oynatmadı.
Namusu , onuru ile çalıştı.
Valilik binasında ondan daha eski memur yoktu.
Gönül Yılmaz Çamurcu ablam olmasaydı da yazardım.
İşini o kadar çok seviyordu ki; doğum günü hafta sonuna denk geldiği için , yaş haddinden bugün dilekçesini verdi. Cuma günü bile vermeye, eli gitmedi.
Yeni emeklilik sistemi gelmeden eski sistemde 19 yaşında işe girip, 65 yaşına kadar çalışması; aynı zamanda Zonguldak’ta en uzun süre çalışan memurlardan biri olmasını sağladı.
Nasıl alışır bilmem ama; emeklilik yaşamında uzun ömürler dilerim.
Hayati Yılmaz ile Zonguldak Tarih
